ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ
Κι ανάβανε οι λέξεις, όπως οι πυγολαμπίδες
Μιας παλαιάς άνοιξης, τότε που ο θάνατος
Ήταν ένας ευτυχισμένος περίπατος, κάτω απ' τ'άστρα,
Τότε που έλαμπαν τα βότσαλα στο μονοπάτι της επιστροφής
Κι η θάλασσα γεννούσε αστραφτερές Γλυκοφιλούσες.
Ο ουρανός χωρούσε σε μια λέξη, ζοφερή όπως το ποίημα,
Σπίρτο για το φεγγάρι λέγαμε το αερόστατο
Πιο ψύχραιμο το τσαφ απ'το ολιγόλεκτο του Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ
Στη Καζαμπλάνκα-Θα χάσετε το αεροπλάνο σας, κυρία.
Και τα χάρτινα φαναράκια,
Που κουβαλούσαν στη μουσούδα τους οι νυχτερίδες,
Τα ξεχασμένα στο δάσος τραγούδια των παιδιών
Συνήθιζαν να τα ονομάζουν Λαμπαδίες,Σείριους και Πολικούς.