ΚΑΤΩ ΑΠO TIΣ ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΡΟΔΑΚΙΝΙΕΣ

Σκύβουμε στα χωνιά των ασφοδέλων
Να ξανακούσουμε τα παλιά παραμύθια
Για τα χαμένα στο δάσος παιδιά
Που μ'αυτά μας αποκοίμιζαν,
Όταν πλάγιαζαν δίπλα μας,
Οι ακριβοί μας, σήμερα, κεκοιμημένοι.
Ψιθυριστά μας θυμίζουν
Τις κυριακάτικες αιθρίες στις παραλίες
Όταν τους κρατούσαμε σφιχτά το χέρι
Ενώ ξεδιπλώνονταν παντιέρες κι εμβατήρια.
Άλλοτε ζωντανεύουν, οι νεκροί,
Στρωμένα τραπέζια στα περιβόλια,
Κάτω από ανθισμένες ροδακινιές.
Για τις ήσυχες κάμαρες μας μιλούν,
Με τη μυρωδιά του σκοταδιού
Και του σαρακιού
Το μονότονο τραγούδι
Ενώ στους τοίχους
Καμαρώνουν,στα κάδρα τους,οι πρόγονοι
Και μια γυάλα με Πύργο Λευκό
Περιμένει να την τινάξεις,
Για να στρώσει το δικό της το χιόνι.