ΤΡΟΠΙΣΜΟΙ
Νύχτα σ'άγνωστους δρόμους
Ανθίζουν τα παράθυρα ένα-ένα
Με το ρυθμό που κάποτε έτρεμαν
Πλάι σου, τα βλέφαρα αγαπημένης.
Μες το σκοτάδι τα παράθυρα
Σου καταθέτουν ένα αίσθημα
Ξενου, ταυτόχρονα,κι οικείου:
Όπως ένα ταχυδρομικό περιστέρι
Που βρίσκει τον προορισμό του
Εξακόσια μίλια μακρύτερα
Ή μια σφυρίχτρα στην ομίχλη.
Όπως το ξερό κλαράκι της πασχαλιάς
Που κάποτε ομολόγησε έναν έρωτα
Και τώρα κείται στη σελίδα 47
Του "Υπερίωνα"-
Δίχως να ξέρεις το γιατί.
Σαν ένα αδέσποτο μαντολίνο.
Πίσω απ'τις χλωμές κουρτίνες
Βρίσκονται άνθρωποι
Που, όπως εσύ, ήρθανε και θα φύγουν.