ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ

1963
Ο πατέρας να ζυγίζει με δράμια
Ξερό χταποδάκι και χαλβά-
Μακρύτερα το ρόδινα ανθισμένο
Δάσος των αλμυριθιών
Με τσαντήρια,ζευγαράκια,
Σπανίως, καμμιά τίγρη-
Το φωνάζαμε στη μάνα το τελευταίο
Όταν πήγαινε
Να μας σαπουνίσει τ'αυτιά
Και τρέχαμε προς τα κει:
"Προτιμώ"λέγαμε"να με φάει".
Ο Άγιος Χόντος έπαιζε
Στο σιδεροτράπεζο, κολτσίνα
Με το Σπανό και το Θεσσαλινικιό.
Οι εφημερίδα έγραφε
Για τις συγκεντρώσεις της ΕΡΕ
Της Ένωσης Κέντρου και της ΕΔΑ.
Για το δεύτερο Γοργοπόταμο.
Ο Αντρέας, ο φωτογράφος, χόρευε
Στο σκαλί, άηχο τσιφτετέλι
Για να πετύχει την πόζα
Της δίχρονης Ρούλας.
Κάποτε έμπαινε στο μαγαζί
Ο Σπύρος και ζητούσε
Να σπάσουμε ένα ποτήρι
Να βγάλει το ψωμάκι του κι αυτός
Που όλη τη μέρα ξελαρυγγίζονταν
Στους χωματόδρομους,με τη στίξη
Των αλόγων,φωνάζοντας-
Τραγουδιστά περίπου-
"Γυαλικά σπασμένα κολλούμε".
Τη θυμάμαι όλη αυτή
Τη φωνογραφία των πλανοδίων
Μα πιο καλά
Περπατούν στους έλικες του μυαλού,
Ο "κλουβάκια,πουλάκια.κρεμάστρες"
Κι ο "μαστχάς παιδιά".