Ο Στέτσον, ενδεχομένως, να τ' αγνοούσε. Όμως εμείς γνωρίζουμε πλέον, ότι τα λείψανα των συντρόφων φυτρώνουν ξανά. Τα ατελή ολοκληρώνονται-όπως ένα στομφώδες "αναπαύου" προς το μοναχικό φεγγάρι των αγρών ή το κλάμα μας στην όχθη του ποταμού.Μοιάζει περίπου με την "εν ειρήνη" θέση μιας πεταλούδας, στο στεφάνι των βλεφάρων εκείνου που αναχωρεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου