Ο ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΩΝ ΥΑΔΩΝ

Το φορτίο μιας και μόνης λέξης, ποιητικής και αδιεξόδου, μιας λέξης όπως "κορυδαλλός" ή "ποτάμι", που μοιάζει να ζυγίζει ελάχιστα, λιγότερο κι απ' τα εαρινά ενύπνια, είναι ενίοτε, δυσβάστακτο. Σταματάς τότε το όχημα του λόγου σου. Κατεβαίνεις και περιεργάζεσαι τις νυχτοπεταλούδες και τα εύθραυστα mirabilis που, ως αποσιωπητικά, τίναξε ο ο λόγος σου. Τί, διερωτάσαι, υπήρξα ως εδώ; Αυτός που θα' πρεπε να διαλέγεται με άστρα όπως ο " Λαμπρός των Υάδων" ή ο τρεπτός προς τη φθορά, που η αθανασία τον περιμένει μάταια, μ' ένα ματσάκι ημιτελή τραγούδια στη μασχάλη; Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η απάντηση είναι πάντα του Ουρανού.