Ο ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΤΣΑΣ
Στο σπίτι, ανεβαίναμε της Πορταριάς
Με το λαχάνιασμα απ’ το
Άχθος, μιας
Ανισόρροπης
Εξηνταπεντάπλακης
Κλίμακας
Πρώτη, σκυμμένη , η γιαγιά
Ψάλλοντας το
«Ψυχή μου, ψυχή μου
Ξύπνα, τί καθεύδεις»
Ακολουθούσε
Βελάζοντας προς τον
Ουρανό
Η, ονόματι
Αποκρίτσα
Κατσίκα της
Ενδεχομένως να συνέχιζε τον κανόνα
«Ως όναρ
Ως άνθος
Ο βίος παρέρχεται»
Και τέλος ο
Ευφάνταστος
Πλην
Φρονηματογεώδης
Εγώ
Αποτυπώνοντας εικόνες για
Κόκκινα αυγά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου