ΜΙΑ ΠΑΡΑΦΟΡΑ
Προχτές σκαρφάλωσα ψηλά,
κι απ'το φεγγάρι, κοίταξα εντός μου:
Δεκάδες διαβάτες φτερούγιζαν σε νυχτερινούς κήπους,
είχε μια μαεστρία, μια παραφορά η εικόνα.
Κι ύστερα πρόσεξα τα πρόσωπά τους,ήσαν εκείνοι
που, κάποιο απόγευμα, είπαν στη μάνα τους:
"Βαρέθηκα να χάνω στο σκάκι και τα αινίγματα,ετοίμασέ μου
τις βαλίτσες, τα ρούχα μου μόνο"
μα πάλι,αναποφάσιστοι, ξανάπαιξαν
ώσπου, τους πέτυχε στο δρόμο,
ο ελεύθερος του Μπουνιουέλ σκοπευτής,φλομπεράκι ήταν
αλλά σημάδευε ανάμεσα στα μάτια
κι "άδειασαν" κατά πώς λέει ο ποιητής "οι ώρες που χτυπάει
η εκκλησιά της Παναγίας Γούλνοθ".
Κι όλα αυτά τα βλέπεις απ'το φεγγάρι,
αν τύχει και φυτρώσει έξω απ' το παραθύρι σου
μια φασολιά ή ένα Αdansonia digitata-τουτέστιν μπαομπάμπ.