ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Κι ο έναστρος ουρανός είναι περισσότερο κουρασμένος
απ'ότι φαίνεται,
κι απ'τις πινακίδες στις γωνίες έχουν γλιστρήσει
τα παλαιά ονόματα των δρόμων,
οι θυρωροί είναι οι αρχαίοι νυχτερινοί βάτραχοι
και το φεγγάρι,
ω,το φεγγάρι
σε κοιτάζει όπως
ο κατάκοιτος πλάι σου,
θέλει ν'ανταλλάξει τις λέξεις που τον πνίγουν
μ'αυτό που θεωρεί σιωπή σου-γιατί κι εσύ ζητάς το ίδιο
αλλά οι κοινοί γνωστοί και τα όμοια βιώματα ανθίζουνε αλλού.
Μη γράφεις, ζήσε το πέρασμα των κατωφλιών,
κράτα σφιχτά, στην κλειστή σου παλάμη, μια προσευχή αυτοσχέδια,
εκείνο που υπάρχει είναι ο κουρασμένος ουρανός
κι οι άνθρωποι που συνηθίζουνε το τρέξιμο του χρόνου.