ΤΟ ΣΚΑΜΝΑΚΙ
Τελευταία, εξετάζω συχνότερα, τα βράδια, τον Ουρανό
-Ο αστρολάβος που
μου’ λαχε είναι αόρατο τριζόνι-
Έρχονται κι οι παιδικοί φίλοι με την κραυγή «αερόστατο»
Κρίμα- είναι απλώς ο
Πολικός…
Δεν θα γείρει σε κανένα αχυρώνα, δεν θα
Αποτελέσει τρόπαιο των ωκυπόδων, ούτε ξυπνητήρι ακανθυλίδας
Οι αναλυτές θ’ αποφανθούν- «τον σημαδέψανε τα παιδικά του
χρόνια»
Ίσως να’ χουν δίκιο, αν και δεν μπορούν να κατανοήσουν γιατί
Τοποθετώ, μετά την προσευχή, ένα σκαμνάκι
Πλάι στο κρεβάτι, τον φύλακα, να ξεκουράζει, άγγελό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου