ΜΕ ΤΗ ΔΑΧΤΥΛΗΘΡΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ
Ιούλιε,βοήθησέ μας να ξανακάνουμε το γύρο του φεγγαριού,
τί να λέμε εδώ με τους σιτοπώλες, φορώντας
τα σκληρά προσωπεία των νεκρών,βουβοί, σε ουρανούς που, μόλις
ανθίσουν το πρώτο αστέρι τους, κλείνουν σ' ένα ζόφο πυκνό, τον
μαζεύουμε με τη δαχτυλήθρα της γιαγιάς
και μυρίζει ανθισμένη κουτσουπιά και νυχτερινόν Απρίλη-
στείλε μας,Ιούλιε,
στα βάθη των ωκεανών,έχει μια θαλπωρή το φως που ανάβει
ο κάπτεν Νέμο στα διαμερίσματα του Ναυτίλου, θα φύγουμε άλλωστε,
θα θέλαμε απλώς,πριν, να δοκιμάσουμε τον καπνό του πλοιάρχου.