ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΓΙΑ ΠΑΛΙΑ ΚΑΛΑΝΤΑ
Ξεκινούσαμε
Βουλιάζοντας στο χιόνι
Απ'του Κούγκουλου.
Δωμάτιο μοναχικό με κήπο
Μαρουλάκια να τινάζουν το λαιμό
Μέσα απ' το απέραντο λευκό-
Χαρά των σεισοπυγίδων
Και του κοκκινολαίμη.
"Να τα πούμε;"τολμούσαμε
Αν και γνωρίζαμε την απάντηση:
"Ουοχ',έχου θλίψ'".
Είχε κομμένο πόδι στο μηρό
Από κρυοπαγήματα στην Αλβανία.
Τού'λειπε το χωριό του το Καστράκι
Η ακολουθία του Μεγάλου Μετεώρου.
Του'λειπε και το Τσικάγο
Όπου ένα καιρό-παιδί-έβλεπε
Άλογα κάρρων πυροσβεστικών
"Να ζεύουντι μαναχάτα".
"Άστον, μωρέ",έλεγε ο Αλέκος
"Πάμε στη νονά μου, τη Ζαντερογλίνα
Να μας δώσει, απ'το σεντούκι φλουριά".
Ο Ζαντέρογλου
Διάσημος τότε ποδοσφαιριστής
Μας άκουγε στην πόρτα
Έδινε στον Αλέκο δίφραγκο
Και στη χάρη μου μια πενταρίτσα.