ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Πάριδε,Κύριε,τη δριμεία αλαζονία μου.
Γεωσκώληξ είμαι
Θρέμμα των πετεινών τ'ουρανού.
Το γνωρίζω αυτό, όσο
τις γραμμές της παλάμης μου.
Ο φοβισμένος φύλακας της δραχμής
Που μου την εμπιστεύθηκες
Και που την έθαψα στο χώμα.
Ο αποδέκτης των ουαί
Η ανέλαιος λαμπάδα
Ο οικοδόμος της άμμου.
Ίσως που και που να είχα
Ένα υγρό κόμπο
Στην άκρη των ματιών.
Τώρα που το'πα, το θυμάμαι
Αγαπούσα τους αποσταμένους.
Τους πρόσφερα ένα αγκωνάρι
Για στασίδι-
Μου' μοιαζαν τόσο πολύ.
Ίσως κι ένα ποτήρι δροσερό
Να πρόσφερα σε διψασμένο.
Τίποτε άλλο.
Συγχώρησε, Κύριε, τη φιλαυτία μου.