ΣΤΟ ΚΑΘΑΡΟ ΤΗΣ ΒΙΩΜΑ

Η Αγάπη δεν ακούγεται σαν το τζιτζίκι

Στον κλωβό δυο ενωμένων παιδικών χεριών
Καταργεί πολύχρωμες παντιέρες
Και θριαβικά του θανάτου εμβατήρια
Αψίδες δεν ανυψώνει
Τείνει προς το σημείο
Μηδέν
Του λόγου
Κι έξαφνα
Ως πράξη
Γιγαντώνεται
Η Αγάπη ανάβει ένα φως
Στο σκοτάδι της ψυχής
Όπου νυχτεριδόμορφοι πετούνε δαίμονες 
Υπάρχει ξένη προς
Το
Ίδιον
Βλέπει τον Άλλο
Κι όχι τους καθρέφτες

Την έμπονη προτείνει προσευχή:
Πέρα απ' την κούφη αγαπολογία
Να μας δοθεί να φτάσουμε
Στο καθαρό της
Βίωμα

(Στην Κατερίνα Δε. Στα. Πα.)