Τα θερμά απομεσήμερα
Κι ενώ οι νοικοκυρές
Του μετασεισμικού Συνοικισμού Αναπήρων
Τραβούσαν ψάθινες καρέκλες, με ρόκες , πάνω τους, και πλεκτά
Και μάζευαν τη στίξη της πορείας αλόγων μεσημβρινών πλανοδίων
Τροφή για το πουρναράκι και τις φθισικές μπιγκόνιες της αυλής
΄
Εμείς
Σκύβαμε
Στα πολύχρωμα χωνιά
Των παραμελημένων νυχτολούλουδων
Που άνοιγαν στα πεζοδρόμια
Περιμέναμε ν' ακούσουμε εντός τους
Το τελευταίο "σ' αγαπώ" του παππού
Που είδαμε να χάνεται
Κάτω
Απ' το χώμα
Αργότερα μάθαμε για τα mirabilis
Τη
Μερική
Κρίση
Και τον
Ουρανό
Κι ενώ οι νοικοκυρές
Του μετασεισμικού Συνοικισμού Αναπήρων
Τραβούσαν ψάθινες καρέκλες, με ρόκες , πάνω τους, και πλεκτά
Και μάζευαν τη στίξη της πορείας αλόγων μεσημβρινών πλανοδίων
Τροφή για το πουρναράκι και τις φθισικές μπιγκόνιες της αυλής
΄
Εμείς
Σκύβαμε
Στα πολύχρωμα χωνιά
Των παραμελημένων νυχτολούλουδων
Που άνοιγαν στα πεζοδρόμια
Περιμέναμε ν' ακούσουμε εντός τους
Το τελευταίο "σ' αγαπώ" του παππού
Που είδαμε να χάνεται
Κάτω
Απ' το χώμα
Αργότερα μάθαμε για τα mirabilis
Τη
Μερική
Κρίση
Και τον
Ουρανό
Μου αρέσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετισμούς πολλούς,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Σ' ευχαριστώ πολύ, Γιώτα μου.Πάντα πρόθυμη για τον καλό λόγο, πάντοτε γενναιόδωρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετισμούς στο Δημήτρη, φιλιά στα εγγόνια.
Γιάννης
όμορφο... αυτοί οι παππούδες... !! ... να΄σαι καλά.. τελευταίως.. αναλύω πολλά ποιήματα.. λόγω διαβάσματος... τα δικά σου ... τα απολαμβάνω απλώς! τα λέμε Γιάννη!
ΑπάντησηΔιαγραφή