1. Το ερώτημα του Κωνστάντιους Κωνστάντιους – όνομα για μια προσωπίδα απ’ τις σχισμές της οποίας διέκρινες σε μιάν αεικίνητη στατικότητα τα ουράνια μάτια του Σαίρεν Κίκεργκωρ – υπήρξε αγωνιώδες: Υφίσταται η επανάληψη; Η στιγμή χωράει στο πάλι και πάλι του ταχυδράματος; Είναι ο προσωπικός μας χρόνος κυκλικός; Πέρα απ’ το μετά υπάρχει το νέο, το καινό, το ίδιο ή το κενό – η μαύρη τρύπα, τόπος μιάς αέναης διερεύνησης; Μήπως μόνον η ερώτηση για την επανάληψη επαναλαμβάνεται;
3. Ο γερο Τσιγκιτσάγκας, με τις ματωμένες προθέσεις και τις φόδρες του γεμάτες μαύρη βγαίνει απ’ τα Σφαγεία και κατευθύνεται προς τις αρχαίες Αλυκές.
6. Περνάει – λίγο ατμώδης – πίσω απ’ τους μικρούς άσπρους λόφους. Σε λίγο θα φθάσει σε μας η οσμή της υπέρτατης ευτυχίας του.
??.... είναι κυκλικός..;;;.... μάλλον... για να δούμε τι κύκλους θα κάνει η ζωή!
ΑπάντησηΔιαγραφή